Ktoś podmienił Ci dziecko? Spokojnie! To tylko dojrzewanie!

Ktoś podmienił Ci dziecko? Spokojnie! To tylko dojrzewanie!

Jesteś rodzicem nastolatka? Czy czasem miewasz wrażenie, że ktoś podmienił Ci dziecko?

 

Było miłe, odpowiedzialne, pomocne, tryskające energią, a jest naburmuszone, opryskliwe, zapominalskie, niezdarne, nieprzewidywalne?

Zadajesz sobie pytanie – co poszło nie tak?!

Czy to wina grupy rówieśniczej, czy to współczesna technologia, czy to gry albo co gorsza – czy to skutek błędów wychowawczych?

NIE!

To sygnał że Twoje dziecko, przechodzi ogromną i gwałtowną zmianę, za którą trudno nadążyć – nie tylko Tobie ale i jemu.

Mózg nastolatków przechodzi istotne zmiany podczas dojrzewania, szczególnie w obszarach odpowiedzialnych za podejmowanie decyzji, kontrolę impulsu i regulację emocjonalną. Te zmiany są wynikiem ciągłego procesu neuro rozwoju, który obejmuje tworzenie nowych połączeń nerwowych i usuwanie niepotrzebnych. Przebudowie podlega 80% połączeń neuronowych. Proces nie odbywa się symetrycznie , oznacza to,  że połączenia które znikają nie są od razu zastępowane przez nowe połączenia – konsekwencją tego są różne nie racjonalne, nie logiczne zachowania nastolatków.

Pełen rozwój kory czołowej odpowiedzialnej za planowanie, racjonalne myślenie i przewidywanie następuje dopiero ok 25rż!

Dodatkowo, zwiększa się produkcja niektórych neuroprzekaźników, takich jak dopamina, które mogą wpływać na nastrój, motywację i zachowanie poszukiwania nagród.

Te zmiany w mózgu podczas dojrzewania mogą przyczyniać się do typowych zachowań i cech związanych z tym etapem rozwoju, takich jak zwiększone ryzyko, impulsywność i emocjonalna niestabilność.

Spokojnie! Nie oznacza to że straciłeś wpływ na swoje dziecko!

Człowiek, jako istota relacyjna, w każdym momencie swojego życia podlega modelowaniu przez relacje.  Dlatego w tym właśnie, niezwykle trudnym dla Ciebie ale i dla Twojego dziecka czasie, świadomi powyższych zmian opiekunowie mogą, poprzez empatyczne towarzyszenie wspierać rozwój nastolatka!

Nadal macie wpływ na to jaką relacje ze swoim synem czy córką zbudujecie!

Często słyszę w gabinecie, od nastolatków, że oni sami nie rozumieją co się z nimi dzieje, sami są przestraszenie i zmartwieni że zapominają, krzyczą, są ciągle zmęczeni i…zawodzą swoich opiekunów. Bardzo to poruszające.

Kto z Was remontował mieszkanie, dom ten wie, ile wysiłku to kosztowało, jak wiele nieprzewidywalnych sytuacji się wydarzyło, jakie koszty zostały poniesione – wyobraźcie sobie że ten remont trwa 5lat – a Wy codziennie, nieustająco jesteście w jego środku z mocno ograniczonym wpływem .

Jakie konsekwencje w zachowaniu nastolatka mogą mieć zmiany w korze czołowej?

– zwiększona impulsywność /zmniejszona kontrola emocji

– zmniejszona koncentracja/obniżenie zdolności uczenia się

– obniżenie zdolności używania języka/ utrudniona komunikacja, uproszczenie wypowiedzi

– mniejsze umiejętności w obszarze myślenia abstrakcyjnego/ zawężona perspektywa, mniejsza kreatywność, ograniczona refleksyjność

– ograniczenia w kontroli ruchu / niezdarność, obniżona sprawność fizyczna

– obniżona kontrola mimiki/ nieświadome reakcje mimiczne (przewracanie oczami)

– ograniczone przewidywanie konsekwencji/ ryzykowne zachowania

 

Jakie konsekwencje w zachowaniu nastolatka mogą mieć zmiany w układzie limbicznym?

– obniżona kontrola zachowań popędowych/ skłonność do podejmowania ryzykownych zachowań seksualnych, również zachowań związanych z używkami (papierosy, alkohol, narkotyki)

– zwiększona aktywność w obszarze pierwotnych reakcji obronnych/ impulsywne reakcje obronne jak atak, ucieczka lub zamrożenie, zwiekszona lękowość

– obniżona zdolnoćc do zapamiętywania/ zaniedbania szkolne

– zaburzona pamięć epizodyczna, sematyczna i przestrzenna/ „dziury” we wspomnieniach, nadawanie innego znaczenia faktom, zaburzenia w orientacji w znanym terenie

– kontrola emocji/ labilność emocjonalna, nieadekwatność w reakcjach emocjonalnych

Odnajdujecie w tych opisach swoje dziecko? To nie jest łatwy czas, zarówno dla Was – rodziców, jak i dla Waszych dzieci. Nie zapominajcie, że gdyby nie te zmiany, nikt z nas nie stałby się dojrzałym człowiekiem.

Ps. jeżeli jakieś zmiany zachodzące w Waszym dziecku, szczególnie Was niepokoją – skorzystajcie z konsultacji z psychologiem